1 april 2019... de dag dat ik officieel in bijberoep gestart ben
En nee, het was toen geen 1 april-grap
Vijf jaar geleden nam ik een beslissing die mijn leven zou veranderen. Wat begon als een droom en een levenslange passie, evolueerde in mijn eigen bijberoep als fotograaf. Terwijl ik terugkijk op deze reis, wil ik deze mijlpaal markeren en mijn ervaringen delen, van de eerste nerveuze stappen tot de prachtige momenten die mijn lens heeft vastgelegd.
Het ontwaken van een passie
Fotografie was altijd al een rode draad in mijn leven.
Als klein meisje is eigenlijk mijn liefde voor de fotografie begonnen bij het vinden van een polaroid op de zolder van mijn grootouders, waarna mijn opa (een landbouwer in hart en nieren) me meenam naar de weide om zijn geliefde koeien op beeld te brengen. Vol verwondering stond ik aan zijn zijde, wapperend met een velletje papier.
Een fototoestel was sindsdien onmisbaar geworden in mijn leven, altijd en overal had ik er ééntje bij. Fotografie werd een passie, een manier om mijn creativiteit kwijt te kunnen. In de tuin bloemetjes fotograferen, op de chiro herinneringen vastleggen van de vele fratsen die we uithaalden, tijdens reizen de meest ongemakkelijke posities aannemen om toch het beste plaatje te kunnen schieten van het landschap of een dier dat het pad kruist en zo veel meer.
Maar het duurde even voordat ik de moed verzamelde om mijn passie serieus te nemen. Vijf jaar geleden besloot ik dat het tijd was om mijn liefde voor beelden te transformeren in iets tastbaars, iets waar anderen van konden genieten.
Creatieve hoeken in huis: het begin in fotografie vanuit mijn appartement
De prille stappen als fotograaf hebben vaak een bescheiden start, en in mijn geval speelde mijn eigen appartement een hoofdrol. Het was meer dan slechts een fysieke ruimte: het werd het canvas voor mijn vroege creatieve ontwikkeling, waar tafels en stoelen werden verplaatst, achtergronden werden opgezet en belichting tot leven kwam. Elke foto die ik maakte in mijn appartement was niet alleen een vastgelegd moment, maar ook een les. Het waren de onscherpe achtergronden, de lichtreflecties en de onverwachte schaduwen die me vertelden over de complexe dans tussen camera, licht en onderwerp.
De eerste schreden en (letterlijk) fietsen door creativiteit
Maar het eerste jaar was niet zonder uitdagingen: technische termen, apparatuurkeuzes, boekhouding, het opbouwen van een klantenbestand, enz. allemaal nieuwe en soms ontmoedigende ervaringen. Toch hield mijn liefde voor fotografie me op het juiste pad.
Elke "mislukking" was een les, en elke stap vooruit voelde als een overwinning.
Maar toen kwam ook jammergenoeg de pandemie op ons pad: plots kon ik niet meer shooten en ik was nog geen jaar in bijberoep bezig. Ik miste mijn creatieve uitlaatklep en zocht manieren om toch bezig te blijven.
Met mijn camera over mijn schouder en mijn fiets als trouwe metgezel, ging ik op pad. Het idee van deurportretten ontstond als een manier om veiligheid en creativiteit te combineren. Op veilige afstand kon ik nog steeds een glimp opvangen van het menselijke leven dat zich achter gesloten deuren afspeelde.
Elk deurportret vertelde een uniek en mooi verhaal.
Het fotografische kruispunt: het belang van specialisatie
De reis als beginnende fotograaf is vaak bezaaid met enthousiasme en de drang om alles vast te leggen wat voor je lens komt. Als ondernemer in de wereld van fotografie ontdekte ik echter al snel dat een duidelijke focus en specialisatie essentieel zijn om niet alleen mijn artistieke visie te versterken, maar ook om helderheid te bieden aan mijn potentiële klanten.
Na de turbulente periode van de pandemie en met een oog op de balans tussen mijn bijberoep en hoofdberoep, stond ik voor de uitdaging om mijn fotografieaanbod te heroverwegen. Eén van de gebieden waar ik me nu op concentreer, is het vastleggen van gezinsmomenten. Van speelse kinderportretten tot het vangen van de warme banden binnen families. Deze focus op gezinsfotografie laat me toe intieme momenten vast te leggen en een blijvende herinnering te creëren.
Het leerproces
In deze vijf jaar heb ik niet alleen mijn fotografische vaardigheden verbeterd, maar ook geleerd over ondernemerschap, klantrelaties en de kunst van het creatieve onderscheid. Het bijberoep bracht meer met zich mee dan alleen het vastleggen van beelden: het bracht ook groei en ontwikkeling op persoonlijk en professioneel vlak.
Tussen de uitdagingen door waren er talloze hoogtepunten. Denk aan de glimlach van een tevreden klant, het vastleggen van unieke momenten op een communiefeest of het zien groeien van mijn portfolio. Deze momenten hebben mijn reis als bijberoepsfotograaf verrijkt en herinneren me eraan waarom ik begonnen ben.
Dankbaarheid
Ik ben dankbaar voor de steun van vrienden, familie en klanten die deze reis mogelijk hebben gemaakt. Terwijl ik terugblik, kijk ik ook vooruit naar de toekomst van mijn fotografiebedrijf. Er zijn nieuwe doelen om te bereiken, nieuwe uitdagingen om aan te gaan en nog veel meer verhalen om vast te leggen.
Vijf jaar geleden begon ik aan een reis als bijberoepsfotograaf, gedreven door een diepe passie voor beelden. Hoewel de weg niet altijd eenvoudig was, heeft elke ervaring bijgedragen aan mijn groei en succes. Ik kijk ernaar uit om meer herinneringen vast te leggen, momenten te delen en mijn bijberoep verder te laten bloeien in de komende jaren. Dank aan iedereen die deel heeft uitgemaakt van deze onvergetelijke reis!
